ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪﻩ : “ﭼﺎﺩﺭ ”

ﺧﺎﻧﻮﻭﻭﻭﻭﻭﻭﻡ .… ﺷــﻤﺎﺭﻩ ﺑﺪﻡ؟؟؟؟؟؟ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺧﻮﺷــــــﮕﻠﻪ ﺑﺮﺳﻮﻧﻤﺖ؟؟؟؟؟؟؟ ﺧﻮﺷــــﮕﻠﻪ ﭼﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﺘﻮ ﺑﻪ ﻣــــﺎ ﻣﯿﺪﯼ؟؟؟؟؟؟ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﺴــﯿﺮ ﺧﻮﺍﺑﮕﺎﻩ ﺗﺎ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ! ﺑﯿﭽــﺎﺭﻩ ﺍﺻـﻼ ” ﺍﻫﻞ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓـــــﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ … ﺍﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺗﺼـــﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﯽ ﺧﯿــﺎﻝ ﺩﺭﺱ ﻭ ﻣــﺪﺭﮎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤـــﻞ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺩ . ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﯼ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺭﻓﺖ… ﺷـﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻟﻌﻨﺘﯽ !.… ﺩﺧﺘﺮﮎ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﯿﺎﻁ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺷﺪ… ﺧﺴﺘﻪ … ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻓﻘﻂ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ … ﺩﺭﺩﺵ ﮔﻔﺘﻨﯽ ﻧﺒﻮﺩ !!!!.… ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺁﻭﯾﺰ ﭼﺎﺩﺭﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﺮ ﮐﺮﺩ … ﻭﺍﺭﺩ ﺣﺮﻡ ﺷﺪﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺿﺮﯾﺢ ﻧﺸﺴﺖ. ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺍﻧﮕﺎﺭ !!! ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ ... ::: بقیه در ادامه مطلب :::ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ،ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺿﺮﯾﺢ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪ… ﺧﺎﻧﻮﻡ! ﺧﺎﻧﻮﻡ! ﭘﺎﺷﻮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﻧﺸﺴﺘﯽ! ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻥ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﻨﻦ !!! ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺳﺮﺍﺳﯿﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺖ ۸ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺑﮕﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ… ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ … ﻭﺍﺭﺩ ﺷــــﻬﺮ ﺷﺪ … ﺍﻣــــﺎ… ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ… ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ !.. ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ … ﻧﮕﺎﻩ ﻫﻮﺱ ﺁﻟﻮﺩﯼ ﺗﻌـﻘــﯿﺒﺶ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ! ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﮐﺮﺩ … ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ:ﻣﮕﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﻧﻘﺪ ﺯﻭﺩ ﺩﻋﺎﻡ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ !!!! ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ!!! ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩ! ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪ … ﺩﯾﺪ ﭼـــﺎﺩﺭ ﺍﻣﺎﻣــﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ !…