ﺧﺎﻧﻮﻭﻭﻭﻭﻭﻭﻡ .… ﺷــﻤﺎﺭﻩ ﺑﺪﻡ؟؟؟؟؟؟ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺧﻮﺷــــــﮕﻠﻪ ﺑﺮﺳﻮﻧﻤﺖ؟؟؟؟؟؟؟ ﺧﻮﺷــــﮕﻠﻪ ﭼﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﺘﻮ ﺑﻪ ﻣــــﺎ ﻣﯿﺪﯼ؟؟؟؟؟؟ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﺴــﯿﺮ ﺧﻮﺍﺑﮕﺎﻩ ﺗﺎ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ! ﺑﯿﭽــﺎﺭﻩ ﺍﺻـﻼ ” ﺍﻫﻞ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓـــــﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ … ﺍﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺗﺼـــﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﯽ ﺧﯿــﺎﻝ ﺩﺭﺱ ﻭ ﻣــﺪﺭﮎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤـــﻞ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺩ . ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﯼ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺭﻓﺖ… ﺷـﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻟﻌﻨﺘﯽ !.… ﺩﺧﺘﺮﮎ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﯿﺎﻁ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺷﺪ… ﺧﺴﺘﻪ … ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻓﻘﻂ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ … ﺩﺭﺩﺵ ﮔﻔﺘﻨﯽ ﻧﺒﻮﺩ !!!!.… ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺁﻭﯾﺰ ﭼﺎﺩﺭﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﺮ ﮐﺮﺩ … ﻭﺍﺭﺩ ﺣﺮﻡ ﺷﺪﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺿﺮﯾﺢ ﻧﺸﺴﺖ. ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺍﻧﮕﺎﺭ !!! ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ ... ::: بقیه در ادامه مطلب :::

ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﭘﺮﺳﻴﺪ : ﺍﮔﺮ ﻛﻮﺳﻪ ﻫﺎ ﺁﺩﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﺎ ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﺁﻗﺎﯼ ﻛﻲ ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﻛﻮﺳﻪ ﻫﺎ ﺁﺩﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺗﻮﯼ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎ ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﻣﻲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ، ﻭ .... ﻫﻤﻪ ﺟﻮﺭ ﺧﻮﺭﺍﻛﻲ ﺗﻮﯼ ﺁﻥ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺮ ﺁﺏ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺩﻝ ﻣﺎﻫﻲ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻧﮕﻴﺮﺩ، ﮔﺎﻫﮕﺎﻩ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﺎﻫﻲ ﺷﺎﺩ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻲ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻟﺬﻳﺬﺗﺮ ﺍﺳﺖ ! ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﻲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻫﺎﻥ ﻛﻮﺳﻪ ﺷﻨﺎ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭﺱ ﺍﺻﻠﻲ ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻗﺒﻮﻻﻧﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺯﻳﺒﺎ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﺎﺷﻜﻮﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﻚ ﻣﺎﻫﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺷﻮﻗﺘﻲ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻳﻚ ﻛﻮﺳﻪ ﻛﻨﺪ ::: بقیــــــه در ادامـــــــــــــــه مطلب :::

ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﺋﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻧﻢ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺍﺯ ﻫﺘﻞ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ. ﻣﺎﻩ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻮﺍﯼ ﺳﻮﺋﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻩ ﮐﻤﻰ ﺳﺮﺩ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﺮﻓﻰ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ۲۰۰۰ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﻭﻟﻮﻭ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﻣﺎ ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﺯﻭﺩ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻡ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺭﻭﺩﻯ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﭘﺎﺭﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﮐﻠﯽ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﭘﯿﻤﻮﺩﯾﻢ ﺗﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﮐﺎﺭﻣﺎﻥ ﺷﻮﯾﻢ . ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻣﻦ ﭼﯿﺰﻯ ﻧﮕﻔﺘﻢ ، ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎﺭﻡ ﮔﻔﺘﻢ : “ ﺁﯾﺎ ﺟﺎﻯ ﭘﺎﺭﮎ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﺩﺍﺭﯼ ؟ ﭼﺮﺍ ﻣﺎﺷﯿﻨﺖ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭﺭﻭﺩﻯ ﭘﺎﺭﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻫﻢ ﺟﺎﻯ ﭘﺎﺭﮎ ﻫﺴﺖ ؟